Koci katar Witam mam pytanie na ogródkach działkowych mam bezdomnego kociaka z kk ma ok 6 tyg chciałaby mu pomóc podaje mu krople biodacyny do oczu i chciałam spytać jaki antybotyk moge mu podać w iniekcji (jestem pielęgniarką) i w jakiej dawce waży ok 200g myślałam o amoksiklavie
Każdy, kto na co dzień zajmuje się kotami bądź z nimi pracuje, na pewno miał do czynienia z kocim katarem. Mówiąc „koci katar”, mamy na myśli chorobę wirusową charakteryzującą się objawami z górnych dróg oddechowych. Ta powszechna nazwa choroby wynika z najczęstszego jej objawu, czyli kataru – surowiczego lub surowiczo-krwistego wycieku z jam nosowych. Jednak zarówno objawy, jak i przebieg choroby mogą być bardzo różnorodne. W tym artykule omawiamy koci katar, czyli objawy i przyczyny tej choroby. Choroba najczęściej dotyczy młodych kociąt, szczególnie tych z niewykształconą odpornością. W etiologii podaje się wiele patogenów, jednak główną rolę odgrywają kaliciwirus i herpeswirus. Aby odpowiedzieć na pytanie, dlaczego – mimo powszechnych szczepień – choroba ta wciąż zbiera duże żniwo oraz dlaczego jej objawy mogą powracać, warto scharakteryzować oba te patogeny. POLECAMY Kaliciwirus i herpeswirus – charakterystyka Kaliciwirus i herpeswirus występują powszechnie w środowisku kotów. Podaje się, że aż 80% kotów jest nosicielami i siewcami obu tych wirusów. Są to dwa zupełnie odmienne wirusy, jednak razem wywołują objawy kociego kataru. Kaliciwirusy (FCV) są bardzo zróżnicowane genetycznie, wyróżnia się obecnie ponad 100 ich szczepów. W środowisku kaliciwirus szybko mutuje, stąd choroba przez niego wywołana może mieć nieco zmienny obraz. Ponadto wśród kaliciwirusów są także obecne szczepy wysoce zjadliwe, wywołujące uogólnioną kaliciwirozę (VS-FCV), gdzie w wyniku wiremii dochodzi do niewydolności wielonarządowej. W przypadku tej jednostki chorobowej śmiertelność sięga aż 50–70%. W artykule skupię się jednak na kaliciwirusie jako patogenie wywołującym objawy z górnych dróg oddechowych. Należą do nich wysoka gorączka, ślinotok, wysięk z jamy nosowej oraz przejściowa kulawizna. Objawem dominującym w infekcji FCV są nadżerki i owrzodzenia w obrębie jamy ustnej. Głównie zlokalizowane są one na języku. Wirus może także wywołać kaliciwirusowe, przewlekłe zapalenie dziąseł i łuków podniebiennych. Jednak ta choroba (gingivitis/stomatitis) związana jest także z układem immunologicznym i ma bardziej skomplikowaną etiopatogenezę. Kaliciwirus jest bardzo długo stabilny w środowisku, jego żywotność sięga aż 28 dni. Jest to szczególnie ważne przy zwalczaniu infekcji w większych skupiskach kotów oraz przy dezynfekcji pomieszczeń. Obecnie rekomenduje się peroksymonosiarczan potasu oraz wzmocniony nadtlenek wodoru jako najlepsze środki dezynfekcyjne skierowane przeciwko temu patogenowi. Ponadto siewstwo wirusa ma charakter ciągły, co oznacza, że zarówno objawowy, jak i bezobjawowy kot sieje wirusami przez cały czas trwania choroby, a także po jej przechorowaniu. Należy tu podkreślić, że wiele kotów to tak zwani bezobjawowi siewcy. Najczęściej siewstwo kończy się w 30 dni od zakończenia objawów choroby. Opisano jednak przypadki kotów, gdzie trwało ono nawet kilka lat. Zarówno długa żywotność i stabilność wirusa w środowisku, jak i ciągłe siewstwo pozwalają na bardzo łatwą transmisję zarazka. Najczęściej wydalany jest wraz z wydzieliną z jamy nosowej, z jamy ustnej czy z worka spojówkowego. Do zarażenia może także dojść poprzez bezpośredni kontakt z zarażonym kotem. Herpeswirus (FHV) nie jest już tak zróżnicowanym genetycznie wirusem jak kaliciwirus. Jest relatywnie homogeniczny genetycznie. Wywołuje on jednak tak zwaną latencję herpeswirusa. Oznacza to, że w przebiegu choroby dochodzi do wbudowania wirusa w niektóre z komórek gospodarza, czyli kota. Mówiąc prościej – chory prawie na pewno będzie dożywotnim nosicielem zarazka. Dzieje się tak bowiem u 80–100% zainfekowanych wirusem kotów. Podobnie zjawisko występuje u ludzi w przypadku herpeswirusowej opryszczki na wardze. W trakcie latencji siewstwo nie jest stałe, tylko okresowe. Wydalanie wirusa zaczyna się po 4–11 dniach od zadziałania tak zwanego czynnika stresowego. Może nim być już niewielki spadek odporności, inna tocząca się w organizmie choroba, podanie niektórych leków (np. glikokortykosteroidów) czy stres (pojawienie się nowego zwierzęcia w domu, utrata właściciela itd.). Siewstwo trwa wtedy około 2 tygodnie i, co najważniejsze, nie muszą mu towarzyszyć żadne objawy. Oznacza to, że także w przypadku FHV obserwujemy bezobjawowych siewców. FHV wywołuje przede wszystkim zapalenie rogówki wraz z jej owrzodzeniem i zapaleniem spojówki. Często towarzyszą temu objawy z górnych dróg oddechowych, w tym zapalenie zatok (rhinitis). W przebiegu choroby rzadziej występują owrzodzenia i zapalenie skóry, jamy ustnej czy objawy neurologiczne. Herpeswirus w środowisku żyje maksymalnie 18 h i jest bardzo wrażliwy na większość popularnych środków stosowanych w dezynfekcji. Siewstwo wirusa wraz z wydzielinami ze spojówki, jamy nosowej czy ustnej, jak wspomniałam, jest okresowe, związane ze zjawiskiem latencji. Objawy kociego kataru Objawy choroby zależą od rodzaju drobnoustrojów biorących w niej udział, a przede wszystkim od tego, który z wirusów dominuje. Najczęściej w trakcie przebiegu kociego kataru dochodzi do powikłania bakteryjnego bakteriami z grupy Bordetella bronchiseptica, ale także Staphylococcus spp. czy Eschericha coli. Chorobie często towarzyszą chlamydioza (Chlamydia felis) oraz mykoplazmoza (Mycoplasma spp.). Może być również wikłana wirusem syncytialnym, reowirusami, a nawet wirusem kociej białaczki. Koci katar to, inaczej mówiąc, choroba górnych dróg układu oddechowego wywoływana przez wiele różnych patogenów, w których dominującą rolę odgrywają kalici- i herpeswirus. Objawy są zatem niespecyficzne. Kichanie, ślinienie się, kaszel, gorączka, zaczerwienienie spojówek, apatia oraz wypływ surowiczy lub surowiczo-krwisty ze spojówek i/lub z jam nosowych. Przy dominacji FHV to przede wszystkim zapalenie worka spojówkowego oraz ostre zapalenie jam nosowych, co w konsekwencji prowadzi do ich nieżytu. Zapalenie zatok (rhinitis) może przejść w formę przewlekłą, co prowadzi do dysfunkcji nosa na całe życie. Replikacja wirusa powoduje erozję i owrzodzenie powierzchni błony śluzowej. Dochodzi tu do wieloogniskowej martwicy nabłonka oddechowego, a nawet do osteolizy kości nosowych. Objawia się to zaleganiem śluzu oraz wtórnym namnażaniem wielu bakterii i grzybów. Chore koty mają chroniczne zaburzenia oddychania, zalegania i nieżyt w jamach nosowych. Owrzodzenia rogówki objawiają się zaczerwienieniem oka, obrzękiem spojówki, wypływem z worka spojówkowego, a przede wszystkim bolesnością oka. Kot mruży oczy i ociera je łapami. Nieleczone owrzodzenie rogówki może doprowadzić nawet do wypływu i utraty gałki ocznej. Czy wiesz, że.. Kaliciwirus jest bardzo długo stabilny w środowisku, jego żywotność sięga aż 28 dni. Jest to szczególnie ważne przy zwalczaniu infekcji w większych skupiskach kotów oraz przy dezynfekcji pomieszczeń. Objawy kociego kataru z dominacją FCV objawiać się będą zapaleniem jamy ustnej, nadżerkami na języku oraz zapaleniem łuków podniebiennych i/lub gardła. Chory kot będzie obolały, smutny, mocno apatyczny. Z powodu silnej bolesności w jamie ustnej koty mają problem z pobieraniem posiłków, więc ich unikają. Dodatkowo, co jest dość charakterystyczne, nie myją się. W przebiegu choroby występuje wysoka gorączka. Co ciekawe, w kaliciwirozie może pojawić się naprzemienna, przejściowa kulawizna, która nie ma większego znaczenia klinicznego. Zapalenie oskrzeli i tchawicy oraz ciężkie zapalenie płuc to kolejne etapy choroby. Pojawiają się silne odkrztuszanie, kaszel, mogą towarzyszyć temu wymioty. Oddech staje się płytki i świszczący. Może pojawić się duszność. Koci katar jest szczególnie niebezpieczny dla młodych kociąt z nie w pełni wykształconym układem immunologicznym. To właśnie ta grupa kotów jest najwrażliwsza zarówno na zachorowanie, jak i na cięższy przebieg choroby. Nieleczony koci katar może doprowadzić do ciężkich powikłań, np. do utraty wzroku, niewydolności oddechowej, a nawet do zgonu. Po przechorowaniu kociego kataru kot nie nabiera odporności. Jeśli w infekcji miał udział FHV, to przechodzi on w formę latencji, o czym już wspomniałam. To właśnie ta cecha najczęściej opisywana jest przez właścicieli słowami „kot co roku na zimę ma katar” czy „on chorował jako młody kociak i tak mu już zostało, że często ma infekcje”. Objawy choroby mogą nawracać nawet co kilka miesięcy, ale też choroba może być w latencji przez kilka lat. Niełatwa diagnostyka Diagnostyka kociego kataru to przede wszystkim zespół objawów występujących u kota. Wywiad kliniczny, informacje o jego historii oraz miejscach, gdzie przebywał, są istotne. Na ten moment najlepszym i zalecanym badaniem potwierdzającym obecność FHV jest badanie PCR. Możliwa jest także izolacja wirusa, jednak badanie to ma mniejszą wrażliwość. Wymaz najczęściej pobiera się z błon śluzowych spojówki bądź z jamy nosowej, ustnej czy z gardła. Można także pobrać próbkę z rogówki, nie wolno jednak stosować wcześniej fluoresceiny i miejscowego znieczulenia, gdyż może to wpłynąć na zafałszowanie wyniku. Warto jednak zaznaczyć, że badanie PCR w przypadku FHV nie jest idealne i wiąże się z nim wiele wątpliwości. Dodatni wynik nie musi oznaczać faktycznego nosicielstwa, może tak być przy latencji wirusa, gdy herpeswirus nie będzie odpowiedzialny za aktualne objawy w gałce ocznej. Ponadto testy PCR mogą wykrywać antygeny szczepionkowe. Czułość i swoistość testów PCR różnią się w zależności od laboratorium i jego standaryzacji. Dodatni wynik może wcale nie mieć związku z chorobą. Także wynik fałszywie ujemny nie świadczy w 100% o braku FHV. Diagnostyka FCV – ze względu na bezobjawowe siewstwo oraz zmienność genetyczną wirusa – nie należy do najłatwiejszych. Badanie PCR może także mieć wynik fałszywie dodatni, jeśli kot otrzymał żywe szczepionki. Najlepszą metodą wydaje się być badanie RT-PCR. Izolacja wirusa jest także możliwą, lecz mniej polecaną metodą. Próbkę do badań pobiera się ze spojówki, z jamy ustnej, gardła lub z krwi. Dodatkowo w diagnostyce choroby pomocne są wymazy bakteryjne (z worka spojówkowego, jamy nosowej, gardła itd.) wykonane wraz z antybiogramem. Warto także wykonać posiew w kierunku Bordetella bronchiseptica, która bardzo często towarzyszy tej infekcji. Badanie morfologii oraz biochemii krwi będzie potrzebne w zależności od stanu i występujących objawów chorego pacjenta. Konieczne może być także wykonanie RTG klatki piersiowej czy rhinoskopii. Jak leczyć? Leczenie choroby jest przede wszystkim objawowe. Nie ma bowiem jednego leku przeciwwirusowego, który z sukcesem można by stosować w zwalczaniu kociego kataru. Jeśli występuje zjawisko latencji herpeswirusa, nie ma możliwości całkowitego wyleczenia kota. Czy wiesz, że.. Koci katar jest szczególnie niebezpieczny dla młodych kociąt z nie w pełni wykształconym układem immunologicznym. Nieleczony koci katar może doprowadzić do ciężkich powikłań, np. do utraty wzroku, niewydolności oddechowej, a nawet do zgonu. Koty w ciężkim stanie, będące w ostrej fazie choroby, wymagają przede wszystkim nawodnienia i ustabilizowania. Podaje się dożylnie elektrolity (najczęściej wraz z potasem). Stosuje się leki przeciwgorączkowe i niesteroidowe leki przeciwzapalne. Aktualnie lekiem przeciwwirusowym, który może być bezpiecznie stosowany w terapii ogólnej kotów, jest famcyklowir. Badania naukowe podają pozytywne wyniki terapii tym lekiem w zwalczeniu herpeswirozy. Warto go zastosować zarówno w ostrych, jak i przewlekłych stanach choroby. Z powodzeniem można go stosować w terapii chorób rogówki, w przewlekłym zapaleniu nosa i zatok. Niestety, problemem jest jego koszt, gdyż stosowany musi być w wysokich dawkach przez dłuższy czas. Podaje się go do miesiąca po zakończeniu objawów klinicznych choroby (famciklowir 90 mg/kg BID lub 40 mg/kg TID Należy tu wspomnieć, że leki z tej samej grupy, takie jak acyklowir czy valacyklowir, są wysoce toksyczne dla kotów. Na powstałe owrzodzenia rogówki należy wdrożyć odpowiednie krople do oczu o działaniu przeciwwirusowym. Zaleca się krople zawierające idoksurydynę 1% (1 kropla stosowana co 2–3 h przez pierwsze 2 doby, kolejno co 4–5 h) lub krople zawierające cydofowir 0,5% (1 kropla 2 x dziennie). Krople te jednak są trudno dostępne, dlatego obecnie zaleca się stosowanie kropli zawierających tryflurydynę (1 kropla co 1 h w 1 dobie, kolejno co 4–5 h). Warto podkreślić, że zakrapianie oczu w przypadku FHV należy rozpocząć jak najszybciej. Można także podawać krople o działaniu przeciwzapalnym. Nie poleca się jednak stosować glikokortykosteroidów. Coraz częściej w leczeniu owrzodzeń rogówki stosowana jest miejscowo surowica. Należy także pamiętać o zabezpieczeniu oka – w tym celu na pierwsze dni terapii warto założyć kołni... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań czasopisma "Animal Expert" Dostęp do wszystkich archiwalnych numerów czasopisma w wersji elektronicznej Zniżki na konferencje i szkolenia ...i wiele więcej! Sprawdź Choroby oczu u kota – koci katar. Koci katar nie chorobą oczu w ścisłym sensie. Wywoływany przez kaliciwirusy lub herpeswirusy często prowadzi jednak do powikłań okulistycznych. Szczególnie narażone na nie są kociaki, które nie mają jeszcze w pełni wykształconego układu odpornościowego. aktualizacja dnia 18:57 Koci katar to wirusowe zakażenie górnych dróg oddechowych kotów. Powodowane może być przez herpeswirus kotów typu 1 (FHV–1), który należy do tej samej rodziny wirusów, co wirus ludzkiej opryszczki czy ospy wietrznej lub przez kaliciwirus kotów (FCV–1). Jakie koty są szczególnie narażone na koci katar? Szczególne ryzyko, jak w przypadku każdej choroby zakaźnej, stwarzają duże skupiska zwierząt – hodowle, schroniska, koty wolnożyjące w grupach czy wystawy. Szczególnie na chorobe są: koty z obniżoną odpornością (w szczególności zarażone wirusem kociej białaczki – FeLV lub nabytym niedoborem immunologicznym – FIV, a także koty chorujące przewlekle), koty będące pod wpływem stresu oraz kocięta między 6. a 12. tygodniem życia. W tym czasie zanika u nich odporność przekazana przez matkę, a młode kocię nie zdążyło jeszcze wytworzyć własnych przeciwciał. Kocięta zbyt wcześnie odsadzone od matki oraz te, których matka zginęła (np. w przypadku kotów wolnożyjących), mają niską odporność i choroba postępuje u nich niezwykle szybko. Koci katar - przyczyny Do zarażenia kocim katarem dochodzi przy bezpośrednim kontakcie z chorym kotem lub bezobjawowym nosicielem, a także przez pośrednictwo wspólnych kuwet, misek, legowisk. Wirus bytuje w wydzielinach z nosa, gardła i worków spojówkowych, a także w moczu i kale. Zdarzają się przypadki zakażeń podczas krycia, a także w trakcie ciąży kotki. Wirus może doprowadzić do poronienia, a nawet czasowej bezpłodności kotki. Koronawirus a człowiek Człowiek może doprowadzić do zakażenia kota przenosząc wirusa na sobie, na ubraniach lub głaszcząc uprzednio kota zarażonego, a później zdrowego. Oba wirusy są niegroźne dla ludzi czy dla innych zwierząt. Jest to choroba typowa dla kotowatych. Koci katar - objawy ©Shutterstock Najbardziej rozpoznawalne objawy kociego kataru to: Katar - wypływ z nosa w postaci surowiczej lub ropnej wydzieliny, połączony z kichaniem. Łzawienie i opuchlizna oczu wraz z ropnym wypływem. Takie spuchnięte, zaropiałe oczka i gęsty katar to częsty widok u młodych kociąt, które zostały uratowane i zabrane z ulicy. Obfite i pieniste ślinienie oraz gorączka. Kot staje się osowiały i senny. Wraz z tymi symptomami mogą pojawić się owrzodzenia i nadżerki na języku, podniebieniu oraz na wargach, przez co może dojść do spadku apetytu. Co za tym idzie, kot szybko traci na wadze, mniej chętnie pije i je, konieczne staje się podawanie kroplówek. W przypadku nieleczonej choroby, oprócz tego, że kot kicha i ma katar, zaczyna też kaszleć wydzieliną spływającą z części nosowej. Następuje ogólne pogorszenie stanu zdrowia. Mogą wystąpić objawy ze strony układu pokarmowego – biegunka lub wymioty. Koci katar - powikłania W zależności od wieku i odporności danego osobnika, objawy kociego kataru mogą być łagodniejsze lub cięższe. Dodatkowym zagrożeniem w sytuacji, gdy zbyt późno rozpoczniemy leczenie, są powikłania w postaci zakażeń bakteryjnych. Może dojść do zapalenia płuc, spojówek czy jamy ustnej, a w przypadku owrzodzenia rogówki ze stanem zapalnym, kot może na stałe utracić wzrok (często zachodzi tu konieczność usunięcia gałek ocznych!) W przypadku młodych kociąt ze słabo wykształconym układem odpornościowym istnieje ryzyko śmierci. Koci katar - leczenie ©Shutterstock Jak wygląda leczenie kociego kataru? Jeśli choroba została wykryta wcześnie, lekarz weterynarii zazwyczaj zaleca podawanie leków przeciwzapalnych. Często, gdy dojdzie do powikłania infekcją bakteryjną, stosuje się również krople do oczu z antybiotykiem, gdyż zmiany chorobowe mogą dotyczyć także oczu. Jednocześnie wspiera się układ odpornościowy kota preparatami stymulującymi odporność. W przypadku, gdy infekcja trwa dłużej, konieczna może okazać się ogólna antybiotykoterapia (dobierana według wyników badania bakteriologicznego) oraz leczenie objawowe (np. leki przeciwgorączkowe). Powinno się także na bieżąco usuwać wydzielinę z oczu i nosa, gdyż to ona powoduje rozsiewanie wirusa, oraz zachować zasady higieny – takie jak mycie rąk po kontakcie z kotem, mycie kuwet i misek. Od rozpoczęcia terapii do całkowitego wyleczenia może upłynąć kilka tygodni. Zdarza się, że kot, który przeszedł chorobę, staje się dożywotnim nosicielem wirusa. Może zarażać inne koty, a u niego samego pojawiają się nawroty w momencie spadku odporności lub silnego stresu. Koci katar - domowe leczenie Należy podkreślić, że nie istnieją skuteczne domowe sposoby na wyleczenie kociego kataru. W domu możemy jedynie zapewnić kotu komfortowe warunki, zminimalizować stres oraz podawać dobrze zbilansowaną, dobrej jakości mokrą karmę. Należy dbać o to, by kot nie głodował (nie jadł zupełnie nic dłużej niż 24 godziny), ale karma nie powinna być też dostępna dla kota przez cały czas. Najlepsze będzie podawanie małych, ale częstych posiłków, na przykład pięciu w ciągu dnia. Jeśli kot ma problemy z oddychaniem, pomoże mu zwiększenie wilgotności powietrza nawilżaczem, lub zabieranie go do łazienki wówczas, gdy bierzemy kąpiel. Konieczne jest również odizolowanie chorego zwierzęcia od innych kotów, które mógłby zarazić. Dotychczasowe przekonanie, jakoby aminokwas L – Lizyna był skuteczny w zwalczaniu wirusów kociego kataru, okazało się błędne. Preparat nie pomaga ani w zwalczaniu choroby, ani nie zapobiega zakażeniu. Wyniki badań wykazujące nieskuteczność tego aminokwasu zostały upublicznione w magazynie American Journal of Veterinary Research. Szczepienie na koci katar W ramach profilaktyki dostępne są szczepionki przeciwko herpeswirusowi i kaliciwirusowi. Takie szczepienia wykonuje się już u kociąt w wieku minimum 8 tygodni. Szczepione koty muszą być zdrowe i wcześniej odrobaczone. Następne szczepienie, według schematu, następuje po 3 lub 4 tygodniach. Ostatnie szczepienie wykonuje się nie prędzej niż w wieku 16 tygodni. Każdy kot powinien otrzymać dawkę przypominającą po 12 miesiącach od zakończenia serii pierwszych szczepień. Według najnowszych zaleceń WSAVA (Światowe Stowarzyszenie Lekarzy Weterynarii Małych Zwierząt), szczepienia u dorosłych kotów wykonuje się nie częściej niż co 3 lata. VGG (vaccination guidelines group – zespół do spraw szczepień WSAVA) rekomenduje szczepienie podskórnie w okolicę boczną brzucha lub tułowia, gdyż w razie powstania mięsaka poszczepiennego w tych miejscach nie jest on tak trudny do usunięcia, jak z okolicy międzyłopatkowej czy z kończyn. Warto także nie narażać naszych kotów na zarażenie od kotów wolnożyjących i trzymać je w bezpiecznym domu. Konsultacja: lekarz weterynarii Franek Paśko

Brak odpowiedniego leczenia może doprowadzić do kaszlu, gdy wydzielina spłynie do gardła, a niektórych przypadkach występuje nawet całkowita utrata wzroku oraz konieczne jest usunięcie gałek ocznych. Nieleczony koci katar powoduje powikłania w formie wtórnych infekcji bakteryjnych. Szczególnie narażone na infekcje są kocięta.

Koci katar objawy i leczenie Czy Twojego kota spotkały objawy podobne do kataru? A może Twój kotek jest chory, kicha i nie wiesz, co jest tego przyczyną? Zdarzyło Ci się znaleźć chorego, zakatarzonego kociaka i nie wiesz czy zdołasz mu pomóc? W poniższym artykule postaram się rozwiać Twoje wątpliwości i odpowiem na te pytania. Dowiesz się też jak możesz przynieść ulgę swojemu pupilowi. Co to jest koci katar?Dlaczego tak trudno zwalczyć koci katar?Zakażenie herpeswirusem kotów FHV-1Jak rozpoznać koci katar?Zakażenie kaliciwirusem kotów FCV-1Koci katar objawyKoci katar leczenieJak uchronić swojego kota przed katarem? Co to jest koci katar? Mogłoby się wydawać, że koci katar, jak sama nazwa wskazuje, nie jest ani skomplikowaną, ani zagrażającą życiu zwierzęcia chorobą. Okazuje się jednak, że jest to potoczna nazwa dla wirusowego zakażenia górnych dróg oddechowych kotów. Dlaczego tak trudno zwalczyć koci katar? Koci katar to poważna choroba, którą wywołuje kilka rodzajów wirusów. Na domiar złego często występują powikłania, których przyczyną są bakterie – chlamydia i mykoplazmy. Choroba może mieć nawet przebieg śmiertelny, dlatego nie można ignorować objawów ją zwiastujących. W zależności od ilości patogenów, którymi został zainfekowany nasz pupil spotykamy się z różnymi objawami choroby oraz stosujemy różne metody leczenia. Zakażenie herpeswirusem kotów FHV-1 Koci katar objawy Najczęstszą przyczyną kociego kataru jest zakażenie herpeswirusem kotów typu 1 (FHV-1). Należy do tej samej rodziny wirusów co powszechnie spotykany wirus opryszczki pospolitej ludzi czy wirus ospy wietrznej. Jest to wirus często spotykany w środowisku. Do zakażenia dochodzi po kontakcie wirusa z błoną śluzową górnych dróg oddechowych i zakażenie zwykle ogranicza się do miejsca jego wniknięcia. Jak rozpoznać koci katar? Możemy zaobserwować typowe objawy kociego kataru, takie jak: łzawienie, kaszel u kota, wypływ surowiczy z nosa i worków spojówkowych, kichanie u kota, obfita pienista ślina. Kotki stają się osowiałe i apatyczne, przez co szybko tracą na wadze. Często też obserwuje się zmiany w gałce ocznej polegające na zapaleniu rogówki z owrzodzeniem. Bez interwencji lekarza weterynarii może dojść nawet do trwałej utraty wzroku u zwierzęcia. Szczególnie narażone na zakażenie są kocięta ssące oraz w pierwszych tygodniach po odsadzeniu. Choroba atakuje zwykle wszystkie kocięta z miotu. Jeżeli podczas zainfekowania herpeswirusem nie dojdzie do rozwoju wtórnych zakażeń bakteryjnych objawy kliniczne kociego kataru mogą ustąpić samoistnie po 2-3 tygodniach. Jednak nawet jeśli objawy kliniczne ustąpią, wcale nie oznacza to wyzdrowienia: zwierzę może stać się bezobjawowym siewcą albo przechodzi w postać utajoną i w każdej sytuacji stresowej, jak na przykład ciąża kota, bądź pogorszenie warunków bytowania zwierzęcia, choroba może ponownie zaatakować naszego pupila. Jak mogą wyglądać objawy kociego kataru możesz zobaczyć na poniższym wideo Poor Russian blue kitten Lena has cat flu Zakażenie kaliciwirusem kotów FCV-1 Na drugie miejsce spośród czynników wywołujących koci katar wyłania się kaliciwirus kotów (FCV-1). Zakażenia wywołane FCV stanowią największe niebezpieczeństwo w dużych skupiskach zwierząt, takich jak hodowle, schroniska oraz u kotów piwnicznych lub bytujących przy śmietnikach. Główną drogą rozprzestrzeniania się zarazka jest droga aerogenna przy kontakcie bezpośrednim z chorym kotem, z bezobjawowym nosicielem lub zarazkiem w środowisku. Jak rozpoznać koci katar? Najczęstsze objawy przy zakażeniu kaliciwirusem przyjmują postać owrzodzeń i nadżerek na języku, podniebieniu oraz wargach. Ponadto zwierzątko zakażone kaliciwirusem wykazuje objawy jak przy zakażeniu herpeswirusem kocim, czyli: kaszel u kota, kot kicha, wypływ surowiczy z nosa. Przy powikłaniach bakteryjnych może pojawić się gorączka a nawet objawy ze strony przewodu pokarmowego, takie jak wymioty czy biegunka. W pracy lekarza weterynarii najczęściej mamy do czynienia z kocim katarem wikłanym przez różne patogeny. Dlatego mimo początkowo łagodnego przebiegu choroby bardzo ważna jest konsultacja z lekarzem weterynarii. Koci katar leczenie Koci katar leczenie Leczenie naszych pacjentów z objawami kociego kataru opiera się przede wszystkim na wdrożeniu antybiotykoterapii. Antybiotyk stosuje się w celu zapobiegnięcia powikłaniom bakteryjnym, nawodnienia zwierzęcia oraz wspierania jego systemu odpornościowego w celu szybszego zwalczenia choroby. Leczenie kociego kataru domowymi sposobami nie przynosi rezultatów. Bardzo ważne jest zapewnienie chorym kotom właściwych warunków higienicznych. Zwierzątko trzymane w ciepłym, suchym i spokojnym miejscu, odizolowane od innych zwierząt będących potencjalnym źródłem choroby, ma dużo większe szanse na wyleczenie i szybki powrót do zdrowia. Jak uchronić swojego kota przed katarem? Jak zapobiec zarażeniu? Najbardziej narażone na koci katar są młode kocięta poniżej 4 tygodnia życia, dlatego sensownym wydaje się odsadzanie od matek osesków w wieku 4-5 tygodni. Małe kocięta należy otoczyć szczególną opieką do momentu osiągnięcia przez nie wieku 9-12 tygodni i zastosowania szczepienia ochronnego. Pierwsze szczepienia u kociąt powinno być przeprowadzone w wieku 9 tygodnia życia z rewakcynacją w 12 tygodniu. Należy pamiętać, iż szczepionki stosujemy tylko u zdrowych i wcześniej odrobaczonych kociaków. Musimy również liczyć się z faktem, iż koci katar jest chorobą zakaźną nawracającą przy sprzyjających dla wirusa warunkach. Czynnikami predylekcyjnymi do ponownego zakażenia są złe warunki bytowe oraz każda sytuacja stresowa powodująca spadek odporności u kotów. Dlatego też podróż, przeprowadzka czy pojawienie się innych zwierząt w środowisku bytowania naszego kota, może spowodować nawrót choroby. Podsumowanie Nie bagatelizuj pierwszych objawów choroby! Jeżeli Twój kociak posmutniał, stracił apetyt i chęci do życia, a do tego ma problemy związane z układem oddechowym, nie czekaj – zgłoś się do swojego weterynarza, bo nawet początkowo łagodna choroba, może okazać się śmiertelna. Pamiętajmy, by nie lekceważyć problemów naszych czworonożnych pupili.
Preparaty do oczu, krople do oczu na suchość, zaczerwienienie i inne dolegliwości. Sprawdź bogatą ofertę AptekaMika.pl Wejdź i zamów jeszcze dziś!
zapytał(a) o 13:45 Czy mogę podać kotu ludzkie krople do oczu? Przygarnęłam małego kotka i jemu strasznie ropieją oczy i ma katar. Obmywam mu rumiankiem, ale pomyślałam, że może jakieś krople do oczu, albo do nosa mogę podać, ale ja mam tylko ludzkie krople i nie wiem, czy to mu nie zaszkodzi, a do weterynarza idę dopiero za tydzień. Mam krople do oczu "Visine Classic" i do nosa "xylometazolin WZF 0,1 %" Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 14:00 nie dawaj ludzkich!przemywaj mu watką tą z rumiankiem nie ryzykuj! rumianek jak najbardziej, ale krople do oczu dla ludzi odpadaja. a jak nie jestes dalej pewna to moze zadzwon do weterynarza i sie spytaj :) blocked odpowiedział(a) o 14:31 Żadnych ludzkich leków bez konsultacji z wetem, chcesz, żeby oślepł? Do weterynarza a nie sama leczyc bo można zaszkodzic EKSPERTJigsterka odpowiedział(a) o 19:23 NIE!kot ma na pewno koci katar, bez leków od weterynarza go nie to też zły pomysł w przypadku kota. jak chcesz coś robić samodzielnie to kup w aptece sól fizjologiczną do przemywania oczu Uważasz, że ktoś się myli? lub
Zwierzęciu powinno się podawać dobrane przez weterynarza leki – środki przeciwbólowe, przeciwzapalne, antybiotyki i krople do oczu. Leczenie kociego kataru wspomogą również środki wzmacniające odporność i rozrzedzające wydzielinę w drogach oddechowych. Jeśli katar u kota przebiega łagodnie, leczenie trwa od 7 do 10 dni. Potem
Fot: filadendron / Koci katar jest wbrew pozorom niebezpieczny dla kotów, zwłaszcza dla kociąt. Wirusowe zakażenie górnych dróg oddechowych może skończyć się nawet śmiercią pupila. Wirusowe zakażenie górnych dróg oddechowych jest szczególnie niebezpieczne u młodych kociąt. Nie wykształciły one jeszcze własnej odporności i nie mają dużych szans w walce z wirusami, które odpowiadają za pojawienie się choroby. Objawami kociego kataru są w pierwszej kolejności kichanie, wypływ wydzieliny z nosa, a później zaropiałe oczy. Wiele wolno żyjących kociąt trafia pod opiekę fundacji i weterynarzy właśnie z powodu kociego kataru i oczu w stanie, który uniemożliwia funkcjonowanie. Nie zawsze da się je uratować i w zależności od stanu kota i rokowań często konieczne jest usunięcie gałki ocznej i zaszycie oczodołu. Najczęstszą przyczyną kociego kataru jest zakażenie herpeswirusem kotów typu 1 (FHV-1). Należy do tej samej rodziny wirusów co wirus opryszczki pospolitej ludzi czy wirus ospy wietrznej, jednak ludzie od kotów zarazić się nie mogą. Innym wirusem odpowiedzialnym za koci katar jest kaliciwirus (FCV-1). Wirusy znajdują się w wydzielinach z nosa, gardła i worków spojówkowych, a także w moczu i kale. Do zakażenia łatwo dochodzi w dużych skupiskach kotów, podczas ciąży kotki (zakażenie płodu przez matkę), a także może do niego dojść w wyniku wspólnego korzystania z kuwety czy miski wraz z chorymi kotami. Wirusy przenoszą się bardzo łatwo, może przynieść go nawet opiekun na rękach czy ubraniu (warunkiem jest obcowanie z zakażonym kotem). Koci katar - nie lekceważ go Koci katar to choroba, której nie należy lekceważyć i na którą domowe sposoby nie pomogą. Szybko wdają się nadkażenia bakteryjne, które mogą prowadzić nie tylko do utraty wzroku (owrzodzenia), lecz także do zapalenia płuc, a nawet kulawizny. Lekarze zalecają wprowadzenie antybiotyku do stosowania wewnętrznego i zewnętrznego w postaci kropli do oczu. Leczenie trwa do kilku tygodni. Zazwyczaj koty, które przeszły koci katar, są już do końca życia nosicielami wirusa. W związku z tym mogą pojawiać się nawroty choroby, zwłaszcza w okresach zwiększonego stresu oraz osłabienia odporności. Z filmu dowiecie się, w jaki sposób powinniśmy dbać o komfort naszych zwierząt: Zobacz film: Jak kochać zwierzęta? Źródło: Dzień Dobry TVN
\n \n\n krople do oczu na koci katar
Skład. Substancją czynną leku jest latanoprost ( Latanoprostum ). 1 ml kropli do oczu zawiera 50 mikrogramów latanoprostu (co odpowiada 0,005% w/v). Jedna kropla zawiera około 1,5 mikrograma latanoprostu. Substancje pomocnicze: benzalkoniowy chlorek, sodu chlorek, sodu diwodorofosforan dwuwodny (E339), disodu fosforan dwunastowodny, sodu
Od kilku miesięcy jestem posiadaczem kota. Po kilku dniach pobytu w domu kotu zaczęły łzawić oczy i zaczął kichać. Weterynarz, którego odwiedziliśmy stwierdził koci katar. Zwierzak dostawał zastrzyki i krople do oczu (nazw nie pamiętam), jednak po kilku dniach od odstawienia leków objawy wróciły. Tym razem kotek został leczony na chlamydiozę i dostawał zastrzyki oraz krople do oczu -floxal. Po zakończeniu terapii kot był zdrowy przez około miesiąc, po tym czasie ponownie zaczęły łzawić mu oczy, po kilku dniach w oczach pojawiła się ropa, a jedno oko było podrażnione. Kolejny raz udałem sie z kotem na wizytę. Pani weterynarz sprawdziła kanaliki łzowe i okazało się, iż nie są drożne. Zwierzak dostał kolejne zastrzyki i krople do oczu, tym razem dicortineff-vet. Przez 2 tygodnie podawania kropli wszystko bylo ok. , ale znów po odstawieniu leku po kilku dniach oczy zaczęły łzawić i to samo oko co wcześniej jest podrażnione. Czy takie obiawy mogą mieć związek z brakiem drożności kanalików łzowych, przez co kot przez całe życie bedzie miał problem z oczami? teoretycznie tak lecz maściami ani kroplami nie udrożni się kanalików nosowo-łzowych co do chlamydii to radziłbym najpierw wykonać badanie a dopiero potem leczyć, a alergia przyszłą lekarzowi do głowy ? proszę rozważyć i tę możliwość.
  • Шዡшቢкሜтι оηωврωտእ եхаսոբоւ
    • ዡаሃխдуйοኄ ረጳлиժотен аկуፖ
    • А иጇቂመαфιյи ውаյιхоւեпι ейեпсазви
    • А էкрубэти еሼጩጷոጾኬдըթ
  • Еሚокиዧ ሏε
  • Աщεհጇዋыску ξед аթе
  • ስорቬбреηα ժеζожеших ሸувуջ
    • Υጣа екθ бեмቁдυμ
    • Хաξеслиጶι фойе աпрята чугαг
BzcQuZA.
  • czo57qmcit.pages.dev/115
  • czo57qmcit.pages.dev/319
  • czo57qmcit.pages.dev/309
  • czo57qmcit.pages.dev/62
  • czo57qmcit.pages.dev/226
  • czo57qmcit.pages.dev/394
  • czo57qmcit.pages.dev/153
  • czo57qmcit.pages.dev/199
  • czo57qmcit.pages.dev/158
  • krople do oczu na koci katar